نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناسی ارشد، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده اقتصاد و مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
2 استادیار، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده اقتصاد و مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
چکیده
گرچه این پیشرفت‌های فناوری باعث سرعت بخشیدن به کار و کاهش اشتباهات شده‌اند اما مضراتی نیز در پی داشته‌اند. یکی از این مضرات، افزایش احساس تنهایی و در پی آن گوشه‌گیری در سازمان‌ها است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تنهایی کارکنان در سازمان بر پیشرفت شغلی، ریسک‌پذیری و اعتماد با اثر میانجی حمایت سازمانی ادراکشده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق پیش رو کلیه کارکنان سازمان تأمین اجتماعی شهرستان بروجن است که از بین آن‌ها به شیوه‌ی نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 70 نفر انتخاب شد و به پرسشنامه‌های مربوطه که شامل تنهایی در سازمان، پیشرفت شغلی، حمایت سازمانی، ریسک‌پذیری و اعتماد بود پاسخ دادند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در تحقیق حاضر، از آمار در دو سطح توصیفی و استنباطی؛ همبستگی پیرسون، تحلیل عامل تأییدی، تحلیل مسیر و معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته‌ها نشان داد که بین تنهایی در سازمان با ریسک‌پذیری و اعتماد در سازمان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین حمایت سازمانی ادراکشده و ریسک‌پذیری و اعتماد در سازمان و پیشرفت شغلی رابطه مستقیم، مثبت و معناداری وجود دارد. از طرفی تنهایی در سازمان بر حمایت سازمانی ادراکشده با میانجیگری ریسک‌پذیری و اعتماد تأثیر منفی و غیرمستقیم دارد. همچنین بر پیشرفت شغلی با میانجیگری حمایت سازمانی ادراکشده نیز تأثیر منفی و غیرمستقیم دارد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)