نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 عضو هیئت علمی دانشگاه قم
2 دانشجوی دکتری مدیریت رفتاری، پردیس فارابی دانشگاه تهران
چکیده
پژوهش حاضر می‌کوشد به بررسی جایگاه ابعاد سرمایه روانشناختی در مدیریت بحران، با توجه به سیره امام حسین? بپردازد. نوع پژوهش حاضر کیفی است که با تکنیک تحلیل محتوا صورت پذیرفته است. داده‌های پژوهش، از اسناد و مدارک گردآوری شده و به همین منظور از متون تاریخی با محوریت کتاب موسوعةالحسین? بهره گرفته شده است. تحلیل‌های صورت‌گرفته با توجه به الگوی فرایندی مدیریت بحران انجام پذیرفت که دارای چهار بخش «پیش‌بینی بحران»، «تدوین برنامه مدیریت بحران»، «سازماندهی نیروها» و «اجرای برنامه مدیریت بحران» است. در نهایت این‌گونه نتیجه‌گیری شد که در مرحله پیش‌بینی بحران، امام معصوم? با توجه به مسائل موجود در اجتماع، به این آگاهی رسید که بحران، جامعه را تهدید می‌کند و نیازمند اقدامات اصلاحی ضروری است؛ بدین منظور، به برنامه‌ریزی دست زد و مقدمات پایش و کنترل بحران را فراهم آورد. امام? پس از تفکر، تدبر و سنجش ابعاد گوناگون، طرح خود را عملیاتی کرد و در این باره به جذب و تصفیه نیرو اقدام کرد و تیم مدیریت بحران خود را متشکل از یاران تشکیل داد که سرانجام در روز عاشورا، برنامه نهایی خود را اجرا کرد و جامعه را از خطر رهاند. ابعاد سرمایه روانشناختی در همه بخش‌های این مدیریت، قابل استنتاج می‌باشد و مصداق‌هایی چون صبر، عزم راسخ، ایمان به خدا و شاکربودن از مصداق‌های آن در سیره امام حسین(ع) است.
کلیدواژه‌ها
)