نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری مدیریت فرهنگی، دانشکده مدیریت ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
2 استادیار ،دانشکده مدیریت ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) ، اصفهان، ایران
3 دانش آموخته دکتری مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه نور هدایت شهرکرد، شهرکرد، ایران
4 دانش آموخته دکتری مدیریت فرهنگی، مدرس دانشگاه جامع علمی کاربردی مرکز هرند
چکیده
امروزه، رفتار و سبک رهبری تحول‌آفرین با در نظر گرفتن رضایت شغلی در درون سازمان به‌عنوان عامل ایجاد انگیزه تغییر سازمانی تأثیر به سزایی بر نوع نیازها و آگاهی کارکنان دارد. اهمیت رهبری تحول‌آفرین در فرایند مدیریت تغییر به‌وسیله این حقیقت که تغییر، برحسب تعریف، نیازمند ایجاد یک سیستم جدید و سپس نهادینه کردن رویکردهای جدید است مورد تأکید قرارگرفته است و همچنین از متغیرهای تأثیرگذار در بهبود عملکرد و بقای سازمان‌ها خلاقیت و یادگیری است. ازاین‌رو پژوهشگران بسیاری به بررسی عواملی پرداخته‌اند که بر خلاقیت کارکنان تأثیرگذار است. از میان این عوامل، رهبری یکی از مهم‌ترین آن‌هاست. رهبران تحول‌گرا قادرند تا با استفاده از نیروی خود بهره‌وری سازمان و نیروهای آن را از طریق انگیزش بالا افزایش دهند. لذا هدف این پژوهش، بررسی تأثیر رهبری تحول‌گرا بر نگرش به تغییر با نقش میانجی نوآوری سازمانی و یادگیری سازمانی بود. پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب به تعداد 554 نفر تشکیل دادند که از طریق فرمول نمونه‌گیری کوکران تعداد 226 نفر به‌عنوان نمونه از طریق روش نمونه‌گیری طبقه متناسب با حجم انتخاب شدند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در سطح استنباطی مشتمل بر مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که رهبری تحول‌گرا از طریق یادگیری سازمانی بر نگرش به تغییر تأثیر مثبت و معناداری دارد که ضریب این تأثیر 44/0 است و از طریق نوآوری سازمانی بر نگرش به تغییر تأثیر مثبت و معناداری دارد که ضریب این تأثیر 55/0 است و همچنین تأثیر مستقیم بر نگرش به تغییر تأثیر مثبت و معناداری دارد که ضریب این تأثیر 66/0 است.
کلیدواژه‌ها
)